Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ostendit pedes et pectus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Eam stabilem appellas.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Venit ad extremum; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Est, ut dicis, inquit; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Esse enim, nisi eris, non potes. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Si enim ad populum me vocas, eum. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Id mihi magnum videtur.