Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed ad illum redeo. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.