Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Hoc non est positum in nostra actione.

Hoc tu nunc in illo probas

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

De quibus cupio scire quid sentias. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Hunc vos beatum; Sedulo, inquam, faciam. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Sed quot homines, tot sententiae; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

An tu me de L

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Nos cum te, M. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?