Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Summum enÃm bonum exposuit vacuitatem doloris; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quis hoc dicit? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quae cum essent dicta, discessimus. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Iam enim adesse poterit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Suo genere perveniant ad extremum; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.