Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Et quidem, inquit, vehementer errat; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; At iam decimum annum in spelunca iacet. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ut id aliis narrare gestiant?
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed fortuna fortis; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Conferam avum tuum Drusum cum C. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Istic sum, inquit. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Stoici scilicet. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Quae cum essent dicta, discessimus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nemo igitur esse beatus potest.
Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris
Si longus, levis dictata sunt. Quae cum essent dicta, discessimus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed haec omittamus; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
