Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Tu quidem reddes;

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quod iam a me expectare noli. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Facete M. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quod vestri non item. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ego vero isti, inquam, permitto. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Tu quidem reddes; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Neutrum vero, inquit ille. Negare non possum.