Bonum integritas corporis: misera debilitas. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed ad bona praeterita redeamus. Quorum altera prosunt, nocent altera. Si enim ad populum me vocas, eum. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Itaque fecimus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Magna laus. Quid iudicant sensus? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Primum quid tu dicis breve? Nam ante Aristippus, et ille melius.

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint

Quae duo sunt, unum facit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Id est enim, de quo quaerimus. Maximus dolor, inquit, brevis est. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Est, ut dicis, inquam.