Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quo modo autem philosophus loquitur? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Quid de Pythagora? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.