Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Optime, inquam.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?

Quis istud possit, inquit, negare? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Cur post Tarentum ad Archytam? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ut aliquid scire se gaudeant? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.