Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quid me istud rogas? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si enim ad populum me vocas, eum. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. At eum nihili facit; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Cyrenaici quidem non recusant; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Sed residamus, inquit, si placet. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Cur, nisi quod turpis oratio est? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid iudicant sensus?