Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quid, quod res alia tota est? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Venit ad extremum; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Si longus, levis dictata sunt. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Bonum valitudo: miser morbus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Gerendus est mos, modo recte sentiat. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Si enim ad populum me vocas, eum. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ego vero isti, inquam, permitto. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sed quae tandem ista ratio est? Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.