Nihil opus est exemplis hoc facere longius. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Qui est in parvis malis. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quare ad ea primum, si videtur; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Numquam facies. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.

Confecta res esset. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quare conare, quaeso. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. At multis se probavit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Audeo dicere, inquit

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.