Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Est, ut dicis, inquam. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Ego vero isti, inquam, permitto. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Tu quidem reddes; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Neutrum vero, inquit ille. Negare non possum.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tum mihi Piso: Quid ergo? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Comprehensum, quod cognitum non habet? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Restatis igitur vos; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Dici enim nihil potest verius. Verum hoc idem saepe faciamus. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sint modo partes vitae beatae.
