Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nos vero, inquit ille;

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Videsne, ut haec concinant? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;