Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Negare non possum.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Haec dicuntur inconstantissime. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sed ad illum redeo. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Rationis enim perfectio est virtus; Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Disserendi artem nullam habuit. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Est, ut dicis, inquit;

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Quo modo? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quod cum dixissent, ille contra. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Omnia peccata paria dicitis. At enim sequor utilitatem. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Sed quot homines, tot sententiae; An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quis enim redargueret?

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Tu quidem reddes; Torquatus, is qui consul cum Cn. Nam de isto magna dissensio est. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.