In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Cur, nisi quod turpis oratio est? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Iam enim adesse poterit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Suo genere perveniant ad extremum; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Simus igitur contenti his. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sed tamen intellego quid velit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?