Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Immo videri fortasse. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quis istud possit, inquit, negare? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hic ambiguo ludimur.

Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sed ego in hoc resisto; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Videsne quam sit magna dissensio?

Poterat autem inpune; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Ut pulsi recurrant? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hoc est non dividere, sed frangere. Non laboro, inquit, de nomine. Quod vestri non item. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.